Yaşları yaklaşık 8 ile 16 arasında değişen, kız ve erkek çocuklarından oluşan kalabalık gruplar…
Nereden geldiklerini, kim tarafından yönlendirildiklerini bilmediğim bu çocuklar, günün her saatinde şehir merkezinde dolaşıyor.
Bazen Hükümet Caddesi’nde, bazen meydanda, bazen de bir AVM’nin önünde…
Sayıları kimi zaman 8, kimi zaman 10’u buluyor.
Dil bariyerine takılan, çoğu kırık Türkçeyle konuşan bu çocuklar, vatandaşlardan doğrudan para istemek yerine yeni bir yöntem geliştirerek,
“Ben para istemiyorum, bana şuradan makarna alır mısın?” şeklinde istekte bulunuyor.
Nereden öğrenmişler, kim öğretmiş, belli değil.
Ancak en çarpıcı manzara şu: Henüz kendisi çocuk yaşta olan annelerin, kucağında bebekle dolaşması… Bu durum sadece sosyal bir problem değil; ciddi bir toplumsal ihmal, hatta risk barındıran bir tabloyu ortaya koyuyor.
Vatandaşlardan edindiğim bilgilere göre bu gruplar zaman zaman polise bile zorluk çıkarabiliyor. Sokaklarda bağırarak, yüksek sesle tartışarak veya tartışma çıkararak insanların huzurunu bozdukları da sıkça dile getiriliyor. Bu sadece bir rahatsızlık konusu değil; kontrolsüz, denetimsiz, savunmasız çocukların tehlikeye açık hâle geldiği bir alarm durumudur.
Ünye gibi güvenli ve sakin yapısıyla bilinen bir ilçede, bu çocukların bu kadar serbest ve sahipsiz şekilde sokaklarda dolaşması, yalnızca vatandaş için değil, çocukların kendileri için de ciddi bir risk oluşturuyor.
Kim tarafından yönlendirildikleri, neden tüm gün sokakta oldukları ve herhangi bir sosyal denetime tabi tutulup tutulmadıkları mutlaka araştırılmalı.
Buradan açık çağrı yapıyorum:
Bu çocuklar, vakit kaybetmeden tespit edilmeli; Aile ve Sosyal Hizmetler birimleri tarafından koruma altına alınmalı, eğitime yönlendirilmeli ve gerekiyorsa rehabilite edilmelidir.
Vatandaşla karşı karşıya bırakılan, sokakta yaşamaya mahkûm edilen her çocuk, aslında toplumun geleceği adına çalan bir alarm zilidir.
Yetkili kurumların Aile ve Sosyal Hizmetler, Göç İdaresi, emniyet, yerel yönetim, bu konuya acilen eğilmesi şarttır.
Ünye’nin sokaklarında savrulan bu çocuklar sahipsiz değildir.
Aksine, devletin korumasına en çok ihtiyaç duyan kesim onlardır.
Gözümüzün önünde giderek büyüyen bu sorun, müdahale edilmezse yarın çok daha büyük bir toplumsal probleme dönüşebilir.
Biz gördük, yazdık…
Şimdi sorumluluk yetkililerde.
Kalın sağlıcakla.